L.T. vraagt:
Na vijf jaar in Europa te hebben gewerkt in de halfgeleiderindustrie ben ik nu vanuit mijn geboorteland Indonesië op zoek naar een vervolgstap in mijn carrière. Mijn laatste baan bij een onderzoeksinstituut in Ierland eindigde abrupt. Mijn afdeling werd gesloten en iedereen stond binnen een maand op straat. Bij gebreke aan een sociaal vangnet in Ierland en omdat het mij niet lukte binnen een maand een nieuwe functie te vinden, heb ik een ticket gekocht naar mijn geboorteland om van daaruit een nieuwe baan te zoeken. Onlangs werd ik benaderd voor een interessante customer support functie voor een groot chipbedrijf waar ik meteen enthousiast voor was. Na een telefonisch interview kreeg ik echter te horen dat men vond dat ik toch wel veel werkgevers had gehad de afgelopen jaren. Ik vind dat eigenlijk best meevallen.
Na mijn bachelor aan een technische universiteit in Indonesië heb ik mij ingeschreven aan een aantal universiteiten in het buitenland en een beurs aangevraagd. Ondanks mijn goede cijfers kreeg ik niet direct een beurs, daarom heb ik een functie geaccepteerd bij een High Tech bedrijf. Omdat het mijn ambitie is in de chipindustrie te werken ben ik na afloop van mijn contract overgestapt naar een groot semiconductorbedrijf als product engineer.
Tot mijn verbazing kreeg ik toen ik daar negen maanden werkte een brief uit Taiwan: ik kreeg alsnog een studiebeurs om aan een gerenommeerde universiteit een master opleiding te volgen. Ik had mij niet gerealiseerd op een wachtlijst te staan, maar heb geen moment geaarzeld te accepteren. Na mijn masters kreeg ik een stage van een half jaar bij IMEC in Leuven, waar ik aan zeer interessante analoge chiptechnologie heb kunnen werken. Al tijdens mijn stage kreeg ik de aanbieding van een onderzoeksinstituut uit Ierland om daar op het zelfde vakgebied verder onderzoek te verrichten. Ik heb de aanbieding geaccepteerd, ondanks het feit dat ik eigenlijk liever in de industrie wilde werken. Men vertelde mij echter dat deze ervaring mij verder zou helpen bij het vinden van zo’n plek. Dat bleek inderdaad te kloppen, want na anderhalf jaar kreeg ik het aanbod om aan een interessant project te werken bij een groot chipbedrijf. Ik kreeg een jaarcontract aangeboden, maar mij werd verteld dat dit zeker verlengd zou worden indien ik goed zou functioneren. Na een jaar bleek men echter geen budget voor mij en ben ik teruggekeerd naar het Ierse onderzoeksinstituut. Toen ik een half jaar in Cork aan de slag was kreeg ik een telefoontje van mijn voormalige manager uit Nederland: hij had alsnog budget gekregen om mij aan te nemen en wilde mij graag terug. Ik heb toen bedankt omdat ik weer een tijdelijk contract kreeg aangeboden en niet weer in dezelfde situatie wilde belanden. Achteraf bleek mijn keuze niet minder risico te hebben. Heb ik een verkeerde keuze gemaakt?
De headhunter antwoordt:
Het is al te gemakkelijk achteraf te zeggen dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Als ik jouw laatste tien jaar analyseer dan constateer ik dat je over een grote ambitie en doorzettingsvermogen beschikt. Daarnaast beschik je over sterke technische kwaliteiten, aanpassingsvermogen, flexibiliteit en goede sociale– en uitstekende verbale vaardigheden, zoals ik heb mogen ervaren. Wanneer je wordt afgerekend op het feit dat je de afgelopen 10 jaar 5 keer geswitcht bent van werkgever, dan ziet men over het hoofd dat je in de tussentijd een master hebt gedaan in een ander land en daar de taal hebt geleerd. Toen je vervolgens in Europa werk vond op basis van tijdelijke contracten, ben je door twee werkgevers teruggevraagd. Indien je naar je loopbaanverloop gevraagd wordt, benoem dan dit laatste en geef aan dat je een duurzame loopbaan bij een bedrijf nastreeft.